บทที่ 1147

ถึงยังไงมู่เจ๋อจิ่งก็ยังเป็นเด็ก การที่เขาจะตื่นตระหนกในตอนแรกก็เป็นเรื่องที่เข้าใจได้

เวินเอ่อร์หว่านได้ยินเสียงคนรอบข้างพูดคุยกัน เธอก็พอจะแยกแยะออกว่าเป็นเสียงของใครบ้าง แต่เธอไม่สามารถตอบได้

ทั้งตัวร้อนผ่าว หูร้อนจนเจ็บปวด ตาก็ลืมไม่ขึ้น

เธออยากจะพูดอะไรบางอย่าง แต่คอก็ทั้งแห้งทั้งเจ็บ เสียงก็อ่...